maandag 16 mei 2011

Derde dag te Stoumont

Mist vanmorgen ...of waren mijn ogen nog niet goed open? Onbevreesd doken we de grotten in en maakten kennis met de 'Mammoet', de 'Palmboom' en de 'Dame Blanche'. Wij , vrouwen, waren jaloers op de nog levende rotsen: ze komen maar 1 à 5 cm bij ...  in 100 jaar. De boottocht was niet alleen de langste van de wereld: soms echt eng, heel even romantisch maar bovenal superspannend.
Groot was de verrassing toen we uit de grotten kwamen: fel zonlicht! Zalig toch!
Als ervaren sherpa's trokken we de heuvels rond de Ninglinspo in en zagen tot onze grote verbazing dat het gras aan de andere kant van de heuvel groener was en ons toeriep: Kom hier, kom hier voor de ballonnenstamp.
Een heroïsche veldslag volgde, een ballonnengeknal alom. En zo, geheel onvervacht, verscheen Yanna, de beste ballonstamper aller tijden.
We vlijden ons langs de oever en aten onze sandwiches met sinaasappelsaus : 't Is eens iets anders! En aangezien we best nog wat vlees konden gebruiken, begonnen we de waterbeestjes van dichtbij te bestuderen.
En weer maakten we kennis met enkele nobele onbekenden: een beekloper, een zoetwaterpissebed en zelfs een kokerjufferlarve. De bio-punten deden ons besluiten dat het water niet slecht maar bijlange ook niet zuiver was.
En dan kwam de grote uitdaging: met dood natuurmateriaal en een stukje touw een vlotje maken dat bovendien zeevaardig moest zijn.
Onze leerlingen ontpopten zich tot architectonische superieuren. Alle vlotjes dreven, zij de één wat langer dan de ander. Prachtige juweeltjes, naast 'natural basic-types' luisterden naar de klinkende namen als 'de Golvige', 'Hawaaitje', 'Peaceboot' en zelfs 'Drijvende Ardennen'.
Bij de afdaling ontmoetten we het Floris gezelschap dat druk hun nieuwe film aan het opnemen was. Pure poezië en uit-het-leven-gegrepen smartlappers lossen elkaar af. De oscar voor het beste filmscenario zal dit jaar ongetwijfeld naar Floris IV gaan. Wordt vervolgd!
En neen, we kregen er niet genoeg van: onze eendjesrace-klassieker kreeg ook dit jaar weinig water maar de suspence was er niet minder om. Meester Pieter stond klaar om de fotofinish vast te leggen maar wij hadden beter klaar gestaan om zijn vreugde-uitbarsting vast te leggen toen bleek dat zijn eendje als eerste over de meet kwam. Kwatongen beweren dat hij meerdere eendjes in de race had en dat hij sinds april wekelijks is komen oefenen.
Terug in Stoumont konden we ook aan de lokroep van het voetbalveld niet weerstaan. De voetballers speelden, de zangers zongen zich het hart uit hun lijf.
Klaar om met een bang hartje de nachtelijke lampionnentocht aan te vangen.
Tot morgen!!!!

Dat hadden ze maar gedacht...

Enkel in hun stoutste dromen....
Helaas, helaas, helaas. Niet de Thoriaantjes wonnen de sterrenslag maar het waren wel degelijk de Petronellaatjes die met deze eer mochten gaan lopen.
Bij deze dus : Hip hip hoera voor alle heksjes die terecht blinken aan de onmetelijke sterrenhemel!

zaterdag 14 mei 2011

Sterretjes te verdienen!

We zijn al bijna weer volledig uitgerust van ons spannend avontuur te Stoumont.
Van heel wat ouders kregen we al reacties.
Het bosklasteam popelt naar reacties van onze bosklassers zelf.
Warme oproep: laten jullie een berichtje achter op onze blog zodat wij weten wat jullie ervan vonden: de hoogtepunten en als het echt moet ook de minpuntjes!

groetjes
het bosklasteam

Laatste dag in Stoumont

Ongelooflijk, de laatste dag brak aan. Wat we ook probeerden, onze ogen heel stijf dicht houden, trager wandelen, onze bedden toch niet afhalen...het bleef vrijdag.
Tijd om onze verblijfplaats te verlaten. Na het ontbijt probeerden we om het gebouw z'n oorspronkelijke staat terug te geven. En ja, ook dit jaar was het weer van dat: onze valiezen leken heel wat kleiner dan bij het vertrek. Extra zakjes brachten hier verlichting. Koffers werden naar beneden gesleurd: een colonne tanks produceert nog minder geluid. Een laatste controle: wie liet zijn knuffel onder zijn bed liggen, vergat 1 kous of onderbroek? Wie poogde om toch  z'n snoeppapiertjes en lege colablikjes achter te laten in het hoekje van z'n kamer?
De voorraad cola die sommigen in hun valies propten kent slechts 1 verklaring : in Stoumont smaakt die veel lekkerder want hij is gemaakt van Spa-water.
Toen gingen we op schattenjacht: we kregen een plattegrond van het kasteel en na heel wat aanwijzingen wisten we de exacte locatie van de schat. Tijd voor de apotheose : in het slottoneel zagen we hoe die snoodaard Gawein met z'n trawanten het kasteel binnendrong, hoe tante Mathilde zich van haar warrige hoofd bevrijdde en haar gezelschap in een zwaar en meedogenloos gevecht de Gaweintjes en Kobolds versloeg. Tante was waarlijk de held van de dag.
Ze liet de beste wijnen en hapjes aanrukken en trakteerde - terwijl Gawein stilletjes van het terrein verdween - het hele gezelschap.
De middag was aangebroken: een Mac Stoumont moest onze maagjes vullen.
We bedankten samen met onze collega's van Jette met een heel luid Frans applaus en vuurwerk de kookploeg voor hun lekkere maaltijden.
Toen moesten we nog onze sterretjes tellen: welke groep had zich tijdens de bosklasweek heel respectvol gedragen? Sommigen ondernamen   een ultieme poging om de stand nog bij te werken maar het bleef duidelijk: de Thoriaantjes hadden ons respect heel zeker verdiend. Onder een erehaag van twinkelende sterretjes mochten zij met fier opgeheven hoofd de zaal als eerste verlaten.
De bus was ondertussen gearriveerd. Die bracht ons eerst naar La Reid waar we vrij mochten rondlopen om de inheemse diersoorten te ontdekken: wie zag de kleine evertjes? Het gansje met slechts 1 oog?
Nog een laatste souveniertje, een drankje en toen was het onvermijdelijk: we moesten naar Veldegem.
Een vlotte rit, weinig file, nog een laatste poging om door te rijden naar de kust... en we mochten in de armen vallen van mama en papa. Toch wel blij!
Wij hebben  met volle teugen genoten van onze voorbije week, we hebben heel wat geleerd over de natuur maar ook over samenleven. Stoumont blijft in ons hart!
Bedankt aan iedereen: onze chauffeurs, Sabine en Frank, al onze begeleiders, onze ouders maar heel zeker ...ONZE LEERLINGEN

donderdag 12 mei 2011

Dag vier in Stoumont

Donderdag, 12/05/2011
Bij het ontbijt werden wij door een trawant van Gawein uitgenodigd op de casinoavond. We moesten wel voor gepaste kledij zorgen. Welk snood plan voert die schurk nu weer in zijn schild?
Deze voormiddag moesten we de leerkrachten zoeken in het bos. Ze waren te herkennen aan allerlei verschillende hoeden (un chapeau). Van deze ketting van hoeden is het een korte stap naar une chaine de chapeaux ofte het enige, echte ChaCha-spel. Het werd een rijk gevarieerd programma met tal van leerzame natuuractiviteiten. Een kleine greep: stenen onderzoeken, vogels bekijken, stroomsnelheid berekenen, boompaspoort opmaken, natuurpad geblinddoekt volgen, …. Nadien werd met de bekomen beloningen een heus natuurmuseum opgebouwd. Jonkvrouw Mathilde viel haast plat achterover toen ze het museum met haar aanwezigheid vereerde.
Na een heerlijke lasagnemiddag kwam het eerste afscheidsmomentje: juf Hilde keerde samen met directeur Ginette en juf Tanja terug naar het (bijna vergeten) Veldegem. Bedankt tante Mathilde en hopelijk vind je gauw je hoofd terug.
Deze namiddag was het slot Reinhardstein het unieke decor voor een duik in het verleden van de streek. Dankzij de deskundige uitleg van onze gidsen kwamen we heel wat te weten over het leven in de Middeleeuwen. Echt knus zal het dagelijks leven in zo’n kasteel toch niet geweest zijn.
Als afsluiter verhuisden we het casino van Spa voor de gelegenheid naar Stoumont. Het werd een ware gala-avond met prachtige kostuums en verhitte gokspelen.
Jammer genoeg ook de laatste avond, maar hier gaan we liever nog niet te veel op in.                

dinsdag 10 mei 2011

Dag 2 te Stoumont

Dinsdag 10 mei
Deze morgen niet gewekt door een vrolijk ochtenddeuntje, maar door een schel nerveus geluid. Brandalarm! Paniek alom! Wakker was je nu zeker!  Al na enkele minuten kon de halfaangeklede groep terug naar binnen want het was natuurlijk: vals alarm! De oorzaak: te ijverig en veelvuldig gebruik van deodorant om slaapgeurtjes te verdrijven!
Ondertussen was Gawein al in volle ornaat de eetzaal binnengedrongen. Hij verkneukelde zich al, want hij kreeg het grondplan van Reinhardstein in handen.
Na een stevig ontbijt, maakten we onze picknick klaar. Vandaag vertrokken we immers voor een hele dag naar Bérinzenne. De Hoge Venen hadden hun regen naar Gent en Veldegem gestuurd en verrasten ons met een heerlijk, stralend zonnetje.
Na een ritje met de bus, bezochten we het mooie, leerrijke natuurmuseum. We kregen er een snelcursus fauna en flora door 2 ervaren gidsen. Al die informatie deed onze maagjes knorren en we aten met veel smaak onze picknick op het zonnig terras van het museum.
Na het eten maakten we tijd voor Thoria de Kobold en Petronella de Wicka. Ze scandeerden, zongen, dansten en sprongen de ziel uit hun lijf. Zal dat wel goed eindigen ?
Na dit mooie spektakel maakten we ons klaar voor een echte, lange en vooral mooie Venenwandeling. Paul, de hond Gamin en z’n baasjeAlbert waren onze enthousiaste gidsen voor deze namiddag. We zagen en leerden over veenbes, veenpluis, zevenster, ronde zonnedauw … en nog heel wat meer. We eindigden onze tocht op een heuse uitkijktoren.
Terug op ons domein in Stoumont was het dan tijd voor een briefje of kaartje naar het thuisfront en  na het avondeten een leuke fotozoektocht.
Wat gaat het snel! Ook dinsdag zit er alweer op! Tot morgen!

maandag 9 mei 2011

Maandag 9 mei



Dagverslag maandag 9 mei 2011
Ziezo. We zijn gelanceerd. De middeleeuwse toon werd vanochtend al meteen gezet in ons starttoneeltje. Veel blije gezichten keken verlangend uit naar het komend avontuur.
De chauffeur koos ervoor om meteen zuidwaarts te bollen richting Doornik. Dan slalomden we tussen de terrils rond Charleroi.  We doken als mollen in de Luikse tunnels en zagen het landschap veranderen naar de typische Ardense hoogvlakte. Gelukkig lieten we het klimwerk voor de chauffeur.
Toch wat later dan gehoopt arriveerden we in ons  65-sterrenhotel in Stoumont. Een goedgemutste Hughes en gastvrije Jeanine stonden ons al op te wachten. We sjouwden onze bagage naar de kamers.  m.  Luc had onze namen al naast de deur gehangen. We verkenden onze verdieping en losten ook het schoolmateriaal.  
Toen was het tijd voor het echte werk: we wandelden vier km door het bos naar het oorlogsmuseum in buurdorp La Gleize. Onderweg zagen we het fraaie kasteel Froidcour waar die gemene Gawein woont. Net toen onze magen in het Waals begonnen te knorren vonden we een geschikte picknickplaats.
In het oorlogsmuseum zagen we een filmpje met echte beelden van de laatste maanden van W.O.II. We konden een hele verzameling materiaal bekijken van verschillende legers en ook een werkblad zoekopdrachten uitvoeren.  Tenslotte mochten we bij ons vieruurtje enkele vragen stellen aan Mr. Grégoire, de fiere oprichter van het museum. 
We wandelden terug langs een oud boskapelletje. De laatste kilometers waren de lastigste. Net op tijd terug voor het diner: des frites!  Moe, bestoft, bezweet en met een volle maag was het dan tijd voor een verkwikkende douche.  
Opgefrist speelden we het HOGER-LAGER-spel  in kleine groep, luisterden we nog naar een avondverhaal  over rode en zwarte mieren en konden we de voorbije dag bespreken.  Tenslotte mochten we nog een kwartiertje bijkletsen op de kamer.  
Onze kuiten voelden het reliëf in de Ardennen, onze oren hoorden de Franse antwoorden van Mr. Grégoire en onze ogen zagen sporen van het verleden hier. Met ons hoofd vol verschillende indrukken werken we nu aan de laatste opdracht van vandaag: faire dodo!